вӱдыжгышӧ

вӱдыжгышӧ

Г.: вӹдӹжгӹшӹ

1. прич. от вӱдыжгаш

2. прил. влажный, сырой

– Шоҥго оза мыйым марлан пуа, – вӱдыжгышӧ изи солыкшо дене шинчавӱдшым ӱштылшыжла увертарыш тудо (Пиалче). [/i]А. Юзыкайн.[/i] – Старик хозяин меня выдаёт замуж, – сообщила Пиалче, вытирая слёзы влажным белым платочком.